فروش اعضا بدن و خودزنی عمدی، از دستاوردهای جمهوری اسلامی
از دستاوردهای سیاه حاکمیت دزد و چپاولگر برای مردم کشور، بالا گرفتن بازار فروش اعضای بدن است. اگر ترددی به اطراف بیمارستانها داشته باشید، بیشترین چیزی که در آن حوالی به چشم میخورد، آگهی‌های فروش اعضا بدن است. این آگهی‌ها، اکثرا برای فروش کلیه و کم وبیش فروش کبد است، در مواردی، آگهی فروش قرنیه چشم، مغز استخوان و حتی قلب هم دیده میشود.
به گزارش ایران کارگر، در فضای مجازی نیز، کانالهای خرید و فروش اعضا بدن وجود دارد. یک نمونه آن کانالی است با ۱۴۰ هزار عضو، که هم فروشنده و هم خریدار، هر دو در کانال حضور دارند.
با توجه به شیوع کرونا، معضل بیکاری سیر صعودی داشته و مردمی که دیگر امید به کمکهای دولت برای حل مشکلاتشان ندارند در استیصال خالی بودن سفره‌هایشان، به فروش اعضا بدن رو میآورند.
در ماه‌های پایانی سال ۹۹، خط فقر برای یک خانواده چهار نفره نزدیک به ده میلیون تومان محاسبه شد. این درحالی است که حداقل حقوق کارگری به دو میلیون و پانصدهزار تومان هم نمی‌رسید. بدین ترتیب، در کشور شاهد پدیده ای هستیم، که افراد حتی با داشتن شغل و درآمد نیز در زیر خط فقر بسر میبرند. در چنین وضعیتی، کارگران بیکار شده یا افراد بدون سرمایه و مهارت، در فقر مطلق بسر میبرند و برای نجات خود و خانواده‌شان ناگزیر به فروش اعضا بدن روی میآورند
خودزنی عمدی از دستاوردهای دیگر حاکمیت
از دیگر دستاوردهای حاکمیت غارتگر، بالا رفتن پرونده های جنایی و شکایات است. این پرونده‌ها متناسب با افزایش فقر و شکاف طبقاتی، سیر صعودی داشته است. به گزارش ایرنا، سرپرست دفتر امور معاینات بالینی سازمان پزشکی قانونی، در رابطه با پرونده‌های نزاع گفته است: «در ۹ گذشته سال جاری، ۱۰ هزار و ۲۳۱ مورد خودزنی شامل ۷۸۸۶ مرد و ۲۳۴۵ زن که با ادعای نزاع و با هدف دریافت دیه و خسارت انجام شده بود، در مراکز پزشکی قانونی کشف و به مراجع قضایی اعلام شد.»
البته گزارش پزشکی قانونی به علت اقدام به خودزنی اشاره‌ای نمیکند ولی واضح است که آسیب رساندن به بدن برای گرفتن دیه آخرین تلاش یک فرد برای زنده ماندن و نجات خود و خانواده‌اش قبل از غرق شدن در اعماق خط فقر است.
این واقعیت تلخی از جامعه ایران است که حتی تصورش هم سخت و دردناک است. فروش اعضا بدن و خودزنی عمدی، نمایانگر چهره سیاه فقر در جامعه است. کشور ما از نظر ذخایر فسیلی جهان چهارمین کشور ثروتمند جهان است، اما بدلیل سیاستهای چپاولگرانه سران این حاکمیت، مردم در استیصال، مجبور به انجام هر کاری برای زنده ماندن هستند.
تا زمانی که فقر در ایران ریشه‌کن نشود نبایستی انتظار پایانی بر این تابلوی دردناک داشت و زمانی فقر در ایران ریشه کن میشود که از این حاکمیت چپاولگر اثری نباشد.
