به گفته دولت حقوق کارگران برای سال ۱۴۰۰ بر اساس تورم سال ۹۹ مشخص شد. اما سوال اینجاست که چه کسی پاسخگوی فاصله ۶ میلیون تومانی حقوق کارگران با خط فقر است.
اما سوال اساسی این است که دولت و شورای عالی کار بر چه اساسی به این مبلغ رسیده و آن را تصویب کرده است؟ در کجای دنیا تورم سال قبل مبنای افزایش حقوق سال بعد محسوب می‌شود؟
کارشناسان اقتصادی بارها تکرار کرده‌اند که اگر دستمزد کارگران با سبد معیشت خانواده‌ها تنظیم نباشد، اقتصاد کشور با بحرانی جدی روبرو خواهد شد.
تصویب این حقوق قدرت خرید کارگران را در قعر خط فقر نگه می‌دارد و همین موضوع باعث بروز آسیب‌های اجتماعی گسترده در جامعه نظیر کودکان کار، طلاق‌های گسترده و افزایش حاشیه‌نشینی خواهد شد.
کمااینکه هم اکنون آمار آسیب‌های اجتماع از قبیل کودکان کار، ازداوج‌های ناموفق و حاشیه‌نشین، خود به اندازه کافی گویای وضعیت وخیم اقتصادی است.
کارگرانی که توان تامین کرایه خانه را نداشته باشند به حاشیه‌های شهر پناه می‌برند. کودکان این خانواده‌ها هم به منظور کمک به تامین هزینه‌های زندگی خانواده‌هایشان به کار روی آورده و در گام اول با تحصیل خداحافظی میکنند.
اما سوال اصلی که مطرح است این که آیا فاصله ۶ میلیون تومانی حقوق کارگران با خط فقر، دغدغه سران نظام است یا خیر؟ البته که پاسخ پیشاپیش منفی است اما اگر نگرانی دولتمردان را در پی دارد، فاصله بیش از ۶ میلیون تومانی بین خط فقر و حقوق کارگران را چگونه توجیه میکنند؟
افزایش صعودی اعتراضات با پایین آمدن قدرت خرید کارگران
حمید حاج اسماعیل، کارشناس بازار کار در رابطه با تصویب حقوق ۲ میلیون و۶۰۰ هزار تومانی کارگران می‌گوید: «این یعنی باز هم قدرت خرید کارگران کاهش پیدا می‌کند؛ در واقع تهیه امکانات ضروری زندگی برای آنها سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود… سوال این است که بر اساس کدام تحلیل‌های اقتصادی این دستمزد برای کارگران به تصویب رسیده است؟»
پرویز استادی جامعه شناس در رابطه با عواقب فقر و تاثیرات آن بر جامعه عنوان کرده است:
«فقر بسیار خطرناک است…
وقتی تعداد افرادی که در فقر زندگی میکنند، از تعداد افرادی که در رفاه هستند پیشی می‌گیرد و فاصله طبقاتی هر روز بیشتر می‌شود، این زنگ خطری برای از بین رفتن امنیت در جامعه است.
افراد زیادی در جامعه هستند که تلاش میکنند تا از حداقل‌های زندگی برخوردار باشند، اما با مشکلاتی مثل تورم و پایین بودن دستمزد و حقوق مواجه می‌شوند و همان حداقل‌ها هم از آنها گرفته می‌شود. این کاملا روشن است که وقتی این اتفاق به صورت مستمر در جامعه پیش می‌آید، بالاخره این افراد هم معترض می‌شوند.»
