در دوران بحرانی ویروس کرونا، از جمله اقشار کارگری که ضربه جدی به کسب و کار آنها وارد آمد، کارگران ساختمانی بودند که هزاران نفر بیکار و هیچ‌گونه حمایتی نیز از آنها صورت نگرفته است.
کارگران ساختمانی علاوه بر عدم حمایت نهادهای دولتی و شرکت‌های پیمانکاری، بیمه بیکاری نیز به آنها تعلق نگرفته و شرایط را برای آنها دشوارتر کرده است.
جمعی از کـارگران ساختمانی کردستان، در رابطه با مشکلات خود می‌گویند: «رکود بی‌سابقه در ساخت و ساز، پس از بحران ویروس کرونا، اکثر کارگران فصلی و ساختمانی حتی ده روز در ماه هم نمی‌توانند کار پیدا کنند و تقریبا همه بیکار و با یارانه روزگار را می‌گذرانیم.»
کـارگران ساختمانی کردستان به نبود شغل‌های جایگزین برای امرار معاش خود و خانواده‌شان اشاره کرده و گفتند: «بسیاری از راه‌ها، مثل کولبری نیز تعطیل شده و یا به شدت دچار اخلال گشته است، بنابراین هیچ شغل جایگزینی برای امرار معاش نداریم.
این کارگران ادامه می‌دهند: «بیمه بیکاری نیز شامل ما نمی‌شود و این در حالی است که با هزار سختی، هر ماه حق بیمه را به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز کرده‌ایم، اما در این روزهای سخت که بیکار شده‌ایم، مقرری بیکاری به کـارگران ساختمانی تعلق نمی‌گیرد.»
کارگران فصلی و ساختمانی نسبت به عدم حمایت دولت معترض هستند و می‌گویند: «دولت باید بودجه‌ای خاص در زمان بحران کرونا برای حمایت از کارگران فصلی و غیررسمی اختصاص می‌داد؛ ما حتی قادر به تامین نیازهای بهداشتی خانواده از جمله ماسک و دستکش نیستیم و در تامین هزینه‌های تحصیل مجازی فرزندانمان درمانده‌ایم و نمی‌دانیم این ماه‌های سخت را چگونه تحمل کنیم.»
میکائیل صدیقی، رئیس کانون انجمن‌های صنفی کـارگران ساختمانی استان کردستان گفته است که با شیوع ویروس کرونا نزدیک به ۵۰ درصد از کـارگران ساختمانی که مشغول به کار بودند، در این استان بیکار شده‌اند.
وی با اشاره به این که کارگران هیچ منبع درآمدی برای امرار معاش خود و خانواده‌شان ندارند، از دولت خواستار حمایت از این قشر زحمت‌کش و آسیب‌پذیر جامعه شد.
